Rancho Pony

Fai uns meses domei esta besta. Aínda que pareza sinxelo, non o é. É máis inestable que un Seat Ritmo a 200 por hora.

made in allariz

Faime moita gracia cando se fala do feismo en Galicia. Hai moitos estudios e estudiosos do tema, pero case todos chegan á mesma conclusión, "Existen outros modelos de desenvolvemento urbanístico posibles". Sempre poñen como bo exemplo a Allariz e como malo a municipios do estilo de Maceda. Claro está que si sacas unha foto na ponte dos patos non vas ver nada feo. Pero Allariz é máis, existen lugares e outras perspectivas posibles.

Fusión do núcleo

Seguimos coas entradas radioactivas no blog. Festa do boi '04, creo que foi das poucas veces que gañei algo. Nin máis nin menos que o xogo do carro. Temos na parte dianteira a Alves e ao Lochi (verdadeiros campeóns da proba) e por detrás ao Cousteau e as miñas pernas. As alpacas de herba seca impediron que se vexa a miña cara. Que lle imos facer. Por certo, tamén estaba por ahí o Ramón.

Polonio 210

Lendo a prensa entérome de que xa lle deron sepultura a Alexander Litvinenko, protagonista da novela policíaca destes días que se segue con grande interese medio mundo. Baixo fortes medidas de seguridade, o féretro está especialmente diseñado e sellado pra que non se fuguen restos de radiación e non supoña un perigo añadido. Agora descansa no cemiterio londinense de Highgate. Na miña última viaxe ao Reino Unido empeñeime en visitar este lugar por ser un punto moi importante da arquitectura funeraria mundial. Aparte do cemiterio, a zona é preciosa e moi tranquila, de feito parece un pobo, a maior parte das casas non teñen máis de dous pisos de altura. Preguntando á xente residente no barrio, enterámonos de que George Michael vivía por alí preto. Highgate, alí tamén descansa Karl Marx e milleiros de persoas non tan coñecidas. Chamoume a atención de que había moitas tumbas de comunistas iraquíes que morreron no exilio londinense, case todos antes da caída de Sadam.

The whole of the moon

I wondered out in the world for years
While you just stayed in your room
I saw the crescent,
You saw the whole of the moon!

Laura Veirs

O Mércores 29 de Novembro acudiu unha delegación alaricana á Sala Iguana (Vigo) para ver en directo a unha das artistas máis destacadas destes últimos anos. Falo de Laura Veirs, compositora e cantante norteamericana que ven de editar uns cantos discos a cada cal mellor. O último foi un bombazo no 2005. Himno tras himno, disco DEZ. Folk, indie, pop, unha maravilla. En Vigo presentouse acompañada dun batería. En realidade Tucker Martine, tamén productor dos discos e segundo o meu irmao mozo da artista, polo menos despois do concerto que deu en Londres e él tivo ocasión de ver. O ambiente na Iguana era bo, pouca xente, máis ben parecía a grabación dun programa dos concertos de radio 3. O tema é que para min faltaron moitas cancións boísimas, pero ben, agora que xa estou menos enfadado pola escolma do repertorio, o certo e que tocou unha canción que non me esperaba "Cast a hook in me" e por suposto me encanta. Non sei se esta muller voltará por Galiza. Esperemos que sí e que veña co sonado pianista que a acompaña en moitas ocasións. Botouse en falta unha banda en condicións levando parte da música. Non obstante, gustoume.

River of Sorrow

Non vou entrar no debate de se internet é bo ou malo para a música. O certo é que este medio foi quen de facerme pasar un día moi feliz. Atopei un momento sonoro da miña vida que vivín nun concerto de Antony & the Johnsons en Londres. No medio da actuación saiu o mitiquísimo Marc Almond (Soft Cell) e interpretou "River of Sorrow". Momentazo. Esta canción aparece tal cual como foi no Queen Elizabeth Hall a noite do 16 de Abril de 2005, recén estreado o disco que lle deu a Antony Hegarty a sona mundial.

Vaia dous

Magosto 06 - Live in Paicordeiro

Tempada de magostos, chourizos, criollos, churrasco e castañas. Magosto montuno total nos muíños de Paicordeiro. Primeiro estivemos probando o Vespino que merquei.

Un bo lume precisas se queres comer.

Yosi (o can), saltou o valado e uniuse ao magosto.

O parrillero de sempre, o amigo Alves dándolle voltas á carne.

E por último, a brincar.

Claire's Birthday

A pasada fin de semana realizamos unha pequena viaxe de dous días a Porto con motivo de facerlle unha visita á miña cuñada. Estaba de cumpreanos e ata alí nos desplazamos pra celebralo.

Imaxes

A Torrot City vai ter que esperar unha tempada no garaxe. O do depósito vai pra largo, ten óxido e eu son un home mentalmente motorizado, asi que en breve voarei sobre un vespino.

A miña nai volvendo do traballo ás 15:30.

Cartel de L-A COSA, o outro día falando con Maria Rosa fíxome lembrar un concerto no Café Camper de Allariz, estivo presente. O cartel do concerto dese día era igual ao que vedes arriba, tan só coa diferencia da data e lugar. Unha aperta forte aos antigos compañeiros desta formación.

¿Cómo se restaura unha bici?

Pois non o sei moi ben, pero xa comecei a desmontar pezas para quitarlle o óxido e volvela pintar.

Radio Allariz TV

Ola amigos, por increíble que pareza é certo. Xa existe Radio Allariz TV. A mala noticia é que só pode verse pola televisión por cable que hai instalada en Allariz. E o malo tamén é que, como moitos sabedes, esta televisión por cable só a reciben algúns veciños do casco histórico e pouco máis. Se vedes por ahí un cable verde e negro pegado á parede dalgunha casa, sabede que por ahí dentro está Radio Allariz TV.

Aumenta a colección

Como ben sabrá quen me coñeza, unha das miñas aficcións máis vistosas e sonoras e a da música. Hoxe merquei uns cantos Lp's que pasan a engrosar a humilde colección dr. Xurxo. Entre o que adquirín está unha xoia de disco, "Wheels of fire" dos CREAM de toda a vida. Tamén o "fisherman's blues" dos Waterboys, Eurythmics, Pet Shop Boys, etc. E pola compra dos vinilos agasalláronme con dúas cintas: The Verve "Urban Hymns" e Los Berrones "lo tuyo cómo ye?".

A veleta, a veleta, a mellor música do planetaaaa. A veletaaaaaa

Ola moi boas a todos, perdoade pola tardanza dunha entrada nova e por non ter aínda rematado o diario da viaxe. Esto foi debido entre outras cousas a que estou moi liado co traballo e a que tamén estou arranxando unha moto que me come moito tempo libre. A miña querida Torrot City. Escríbovos brevemente para anunciar que este ano non hai Veleta. A mellor música do planeta deixará de escoitarse en Radio Allariz de forma permanente. Neste verán pasado, eran moitas as persoas que me dicían que estiveran a escoitar o programa. Non obstante, na actualidade tamén podedes escoitar se cadra algún que outro programa posto que se están repetindo. Moitos son os factores e circunstancias polas cales podería explicar porque teño que escribir esto no blog, pero considero que non procede. Só me queda agradecer ós meus compañeiros de radio, o respeto e a ilusión coa que recibían cada semana esta sección do curso de Xurxo. Moitas gracias a todos, escoitámonos en breve.

Terceiro día

Seguimos nas vacacións, as benditas vacacións de verán. Desde Edimburgo collemos un autobús directo a Inverness, capital das Highlands.





Pasando o rato no autobús.



Unha vez que chegamos o primeiro que buscamos, evidentemente, foi un bo restaurante de comida caseira escocesa. Desexosos de probar os tan temidos Haggies.



Atopamos "The Lemon Tree", lugar humilde pero con moi boa pinta.



Ummmmmmmmm, todo riquísimo. Se algunha vez visitades Escocia, tedes que comer os famosos Haggies.



A miña cuñada Claire comendo unha deliciosa galleta Walker's con chocolate.



Dirección o noso seguinte destino, Drumnadrochit, máis coñecido como o pobo do Lago Ness.





Dereitiños hacia o Backpackers no que pasaremos a noite e parte do día seguinte.



Hostel do Lago Ness, rexentado ou atendido por unha chica estadounidense, da cal non recordo o nome. Eso sí, vivía preto de Orange County.



Lugar confortable e acolledor. O ordenador non funcionaba por mor dunha tormenta. Falamos largo e tendido coa nosa amiga norteamericana, recomendounos ir visitar o castelo á hora na que chegáramos porque xa pecharan as portas e, saltándoas, a entrada tíñamola gratis. Pois eso fixemos.













Año de Deus que quitas o pecado do mundo. Ñam, Ñam, que rico.



Todo o castelo dos xacobitas pra nós.













De volta ao pobo. Fixemos autostop ata Drumnadrochit no coche duns lituanos.



Terraceo en Fidler's, restaurante moi famoso pola zona.



Despois do terraceo ven o papeo. Comida riquísima.





A durmir, ata mañán. Z z Z z Z z Z z Z z Z z Z z Z z